Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne quam sit magna dissensio? Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Nam ut peccatum est patriam prodere, parentes violare, fana
depeculari, quae sunt in effectu, sic timere, sic maerere,
sic in libidine esse peccatum est etiam sine effectu.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor,
philosophorum.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Duo Reges: constructio interrete. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.

Quare attende, quaeso.: An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Bork: At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Bork: Idem adhuc;
Nihil sane.: Cur iustitia laudatur?
Idemne, quod iucunde?: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.