Quae duo sunt, unum facit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dici enim nihil potest verius. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Duo Reges: constructio interrete.

Recte dicis;

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.

Zenonem roges;

An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Sed nimis multa. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

1. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
2. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

• Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
• Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
• Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria,
aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem
depravata mala disciplina, sed natura sua.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno
commutare gestiret.

Quorum altera prosunt, nocent altera. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.